...μετά τα λούλουδα...

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω ...Όχι καλέ μη τρομάζεις με τον σταυρό που σου κοτσάρισα φαρδύ - πλατύ ... σε νοσοκομείο έτρεχα αλλά για μια προγραμματισμένη επέμβαση της μανούλας μου. Αλλάξαμε γόνατο εξ' ολοκλήρου, τιτάνιο μασίφ, αθάνατο υλικό και ελπίζω σε λίγο καιρό να τρέχει άνετη, αεράτη και χωρίς προβλήματα.  Πολύ το γόνατο...σου λέω, πήγαιναν κι έρχονταν οι χειρουργημένοι και οι περισσότερες γυναίκες !!! Κορίτσια τα γονατάκια σας και τα μάτια σας !!! 

Το νοσοκομείο...καλό...σχεδόν....δηλαδή...καλό με την πρώτη ματιά .....με την δεύτερη .......ε.....μμμμμ
Νοσοκομείο κόσμημα όπως χαρακτηρίστηκε για τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, καινούριο ευάερο, ευήλιο, μεγάλοι θάλαμοι, σχετικά καθαρό, αλλά......αναμονή για να χειρουργηθείς με τους μήνες, φαγητό αηδία, άθλιο να μην θες να το δεις,  έλλειψη φαρμάκων, κάποιες ενέσεις για την ακρίβεια τις αγοράσαμε εμείς από φαρμακείο γιατί το νοσοκομείο δεν είχε, χαρτί υγείας με το σταγονόμετρο, κουβέρτα με το ζόρι έβρισκες, μαξιλάρι για να μην κοκαλώσει το χειρουργημένο πόδι δεν υπήρχε, όσο για τα σεντόνια.....με αυτά που μπαίνεις με αυτά παίρνεις εξιτήριο δεν φτάνουν για όλα τα κρεβάτια. Τα δικά μας μάλιστα ήταν σχεδόν λιωμένα και μετά τις τρεις μέρες σχίστηκαν κιόλας. Μιλάμε για δεκαήμερη νοσηλεία έτσι ? Θα μου πεις, έλα μωρέ τώρα τα σεντόνια σε μάραναν.....Όλα  και τα σεντόνια, περί αξιοπρέπειας θυμόμαστε τίποτα ή όχι ???

Με τρομάζει το γεγονός ότι  παραβλέπουμε συνέχεια λέγοντας "ας βγω από δω μέσα με το καλό και δεν βαριέσαι.....πάλι καλά ήταν " και συμβιβαζόμαστε συνεχώς με το ελάχιστο.... Αφού έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως είμαι ιδιαιτέρως υποχόνδρια, περίεργη  και εκτός πραγματικότητας. Πολύ πιθανό να υπάρχουν αρκετοί που να γελάνε με τα πταίσματα που περιγράφω.... δεν ξέρω.
Αυτό που με στεναχωρεί και να σου πω μ' εκνευρίζει κιόλας, είναι ότι αν συγκρίνεις το συγκεκριμένο νοσοκομείο με αυτό που επικρατεί σε άλλα, λες χλιδή !!!
Αν το δεις όμως σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να προσφέρει σήμερα το  2011,  από τα σημαντικότερα μέχρι τις λεπτομέρειες, εκεί τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα ....
Έχω έναν καλό λόγο όμως και μ' αυτόν θα τελειώσω, για το προσωπικό που εκτός μιας περίπτωσης, οι περισσότεροι νοσηλευτές προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους και να προλάβουν να εξυπηρετήσουν παρόλες τις δυσκολίες και ελλείψεις. Ελπίζω να μην μπουχτήσουν και αναισθητοποιηθούν μόλις "παλιώσουν" κι αυτοί....

Έτσι μετά τα λούλουδα και τα τραγούδια της πρωτομαγιάς, είχαμε τα νοσοκομεία. Τέλος καλό, όλα καλά....τώρα επέστρεψα και έχω αρκετό διάβασμα και επισκέψεις για να καλύψω τις 15 μέρες που έλειψα. Σπίτι μου σπιτάκι μου γύρισα.....!!!