About Me

Η φωτογραφία μου
Θεσ/νίκη, Greece
...είμαι εδώ κι αντέχω...κι ας φυσάει από παντού !!!!

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

η ντάνα που στοίχειωσε…

έχω μια ντάνα με ρούχα, για σίδερο….ξέρεις… σκέφτομαι ότι πρέπει να σιδερωθούν, την κοιτάω, με κοιτάει κι αυτή……έλα μωρέ, κουνώ το χέρι λες και θα μπορούσα να την εξαφανίσω με μια κίνηση, πρέπει…τι θα πει πρέπει ? ΑΥΡΙΟ, εδώ θα είμαι, χρόνο   έχω !!!
πάνε 5 μέρες πέφτει το μάτι μου στην ντάνα, την κοιτάω, με κοιτάει…..σα λίγα τα βλέπω, άσε να μαζευτούν μερικά ακόμα….αύριο.
ο Καλός μου,(με κάπα κεφαλαίο παρακαλώ) έτσι όπως με κόβει,- γνωρίζοντας τα σημάδια των περιοδικών μου αρνήσεων & την “αδυναμία” μου στο σιδέρωμα-, δίνει στην ντάνα 3 βδομάδες, βάζει και στοίχημα !!! Σε καμία περίπτωση απαντώ, αύριο πρωί πρωί το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να τελειώνω με αυτό το χάλι…
Ψεύδομαι ασυστόλως, έχω ασχοληθεί με ένα κάρο άλλα πράγματα, πάω έρχομαι προσποιούμενη  ότι δεν υπάρχει “ΑΥΤΗ” !!! Αφού τέλειωσα με τις φωτογραφίσεις δένδρων  πριν την ανθοφορία και κατά την διάρκεια αυτής, κοντά και υπό γωνία, ενόχλησα και μερικά πρώιμα ζουζούνια που τριγυρνούν στα ζουμπούλια , διάβασα  λιγάκι το καινούριο μου βιβλίο μετά βρήκα και άλλη δικαιολογία, βγήκα για καφέ, τόσο καιρό έχω να δω την φιλενάδα μου !!! ….Γεια σου Σοφάκι ελπίζω να μη περάσει καμιά  διετία πάλι για να τα πούμε !!!!
επόμενο στάδιο, ξέθαψα ακουαρέλες πινέλα, μπλοκ, αραβικό κόμμι τι να σου λέω,  ζωγράφισα  γρασίδια κοντά, ψιλά, παχιά και αφράτα, δένδρα πράσινα του κισσού, του κυπαρισσιού,  ακόμα και κόκκινα ????????? ουρανούς  σε όλα τα δυνατά μπλε, γαλάζια, μωβ, βεραμάν….(τί σκεφτόμουν ??? μήπως μας ρίχνουν τίποτα στο νερό ? δεν είν’ κακό !!!!) αλλά η ντάνα …..  εκεί ακλόνητη και μάλιστα την ύψωσα και λιγάκι έτσι για να πιάνει στο μάτι ….
και τώρα η απόλυτη ξεφτίλα …. κάθισα Κυριακάτικα ζωγράφισα την “στοιχειωμένη” γράφω και ανάρτηση για το ρεζιλίκι μου …..ΤΕΛΟΣ αύριο πρωί πρωί  ………………Σοβαρέεεψου !!!

…η εμμονή που έχω τον τελευταίο καιρό με όλα τα πράματα της φύσης και ο καλλιτεχνικός μου παροξυσμός είναι ένδειξη ότι έχω τάσεις φυγής από την πραγματικότητα ή μας ρίχνουν κάτι στο νερό ρε παιδιά ????????

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

αποκριά…

…η γη λευτερώνει σάτυρους και μαινάδες, στολίσου γιδοτόμαρα, κουδούνες, μάσκες της έκστασης και ξεκίνα για τις γιορτές της γονιμότητας να κάνεις θόρυβο, να την ξυπνήσεις !!!
Κι άμα τελειώσεις, μη ξεχάσεις να δέσεις σφιχτά την ευχή σου στης καλούμπας το κανναβόσχοινο, να πάει ψηλά……….

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ακινησία…

200110
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ…………
ΚΟΥΚΛΕΣ ΑΚΙΝΗΤΕΣ
ΑΚΕΦΑΛΕΣ
ΑΓΚΥΛΩΜΕΝΕΣ
ΝΤΥΜΕΝΕΣ ΜΕ ΣΤΡΑΣ
ΑΤΕΝΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ
Ή ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ.-
ΔΓΧ
…επειδή όμως είμαι ριψοκίνδυνα αισιόδοξο πλάσμα και επειδή πιστεύω ότι, πολλές φορές οι απαντήσεις σου δίνονται πολύ πριν τεθούν τα ερωτήματα, και μάλιστα σκόρπιες σαν κομμάτια ενός πάζλ που συμπληρώνεται σε άσχετες χρονικές στιγμές, είμαι έτοιμη για νέες χίμαιρες………

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

περιπλάνηση II

ότι απέμεινε από την περιπλάνηση I, μερικές φωτογραφίες που παράπεσαν και η κάρτα του αυστραλού, εικόνα μιας ωκεάνιας παραλίας της πατρίδας του.
Αυτοί Που Τραγουδάνε τα μονοπάτια και Ζωγραφίζουν Τα Τραγούδια…..
Μερικά χρόνια μετά, σε ένα ανήλιαγο ισόγειο, μέσα σε σύννεφα ασημόσκονης, λίμες, γυαλόχαρτα, καμένα μέταλλα και αμέτρητα χαρτιά από ριζόχαρτο πεταμένα, ανάκατα, γεμάτα σχέδια αυτόματης γραφής παλεύαμε να δώσουμε σχήμα σε πλάκες και σύρματα…Πνιγμένοι σε αρχαίες τοιχογραφίες, στεατοπυγικά ειδώλια και αρχέγονα σύμβολα καταγεγραμμένα στο συλλογικό ασυνείδητο, έπαιρνε μορφή το χάος του μυαλού μας. Πεισματικά ακολουθούσαμε το μονοπάτι της δικής μας φυλής, μικροί χορευτές, κύματα, κύκλοι ομόκεντροι  και σπείρες.
Τότε έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Μπρούς Τσάτουιν Τα Μονοπάτια Των Τραγουδιών.
“Ο λαβύρινθος των αόρατων μονοπατιών που φιδοσέρνονται σ’ όλη την Αυστραλία που οι Ευρωπαίοι τα ξέρουν σαν Δρόμους της Εποχής των Ονείρων ή Μονοπάτια των Τραγουδιών για τους Αυτόχθονες είναι τα Χνάρια των Προγόνων ή Δρόμος του Νόμου. Οι μύθοι των Αυτοχθόνων γύρω από την Δημιουργία μιλάνε για θρυλικά τοτεμικά πλάσματα που περιπλανιόνταν την Εποχή των Ονείρων σ’ ολόκληρη την ήπειρο και ονόμαζαν με το τραγούδι τους καθετί που συναντούσαν στο διάβα τους – πουλιά, ζώα φυτά, βράχια γούρνες-  κι έτσι τραγουδώντας δημιουργούσαν τον κόσμο.”

Utopia http://www.aboriginalartstore.com.au

Ολόκληρη η ήπειρος είναι γεμάτη με ιερά μονοπάτια που έχουν τραγουδηθεί από τον πρόγονο του κάθε τοτέμ, είναι τα ίχνη των Ονείρων που παρέμειναν στην γη σαν δρόμοι επικοινωνίας μεταξύ των απομακρυσμένων φυλών. Ο άνθρωπος που έφευγε για περιπλάνηση έκανε ένα τελετουργικό ταξίδι. Βάδιζε πάνω στα χνάρια του Προγόνου του. Οι Αυτόχθονες δεν μπορούν να πιστέψουν ότι υπάρχει η χώρα αν δεν την δουν και την τραγουδήσουν, όπως ακριβώς την εποχή των Ονείρων.”
Flying Ant Dreaming National Museum of Australia
Οι μητέρες, λένε στα παιδιά τους ιστορίες κάνοντας πάνω στην άμμο σχέδια για να εικονογραφήσουν τις περιπλανήσεις των ηρώων κατά την Εποχή των Ονείρων, χαράζοντας τα ίχνη των προγόνων. Έτσι μαθαίνουν τα μικρά παιδιά να προσανατολίζονται στη γη τους.
Οι πραγματικές ζωγραφιές όμως φτιάχνονται σε μυστικές τελετές που μπορούν να τις δουν μόνο οι μυημένοι.Τα τραγούδια είναι ο χάρτης ολόκληρης της ηπείρου και οι ζωγραφιές που βλέπεις τα Ιερά τους Όνειρα, περιζήτητα έργα τέχνης τώρα πια, που φτιάχνονται για τα μάτια των δυτικών…….

“Οι Αυτόχθονες ήταν ένας λαός που βάδιζε ανάλαφρα πάνω στη γη και όσο πιο λίγα έπαιρνε απ’ αυτή τόσο πιο λίγα είχε να δώσει σ’ αντάλλαγμα, όταν ήθελαν να ευχαριστήσουν την γη για τα δώρα της, άφηναν το δικό τους αίμα να ραντίσει το χώμα.”
Όλοι οι νομαδικοί λαοί αντιμετωπίζουν τον κόσμο ως τέλειο σε αντίθεση με εμάς τους στατικούς και ακινητοποιημένους  που πασχίζουμε συνεχώς να τον αλλάξουμε……..

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

περιπλάνηση I

…πιστεύω ότι, πολλές φορές οι απαντήσεις σου δίνονται πολύ πριν τεθούν τα ερωτήματα, και μάλιστα σκόρπιες σαν κομμάτια ενός πάζλ που συμπληρώνεται  σε άσχετες χρονικές στιγμές….

Ξεκίνησα να καθαρίζω την βιβλιοθήκη, να τακτοποιώ βιβλία, αφίσες, και κάποιες παλιές φωτογραφίες σκόρπιες…κι έπεσα πάνω σε αυτήν…
Όχι δεν θα σας μιλήσω για διακοπές και για  καλοκαίρια, δεν έχει καμιά σημασία η εποχή ή ο χρόνος,  θα μιλήσω για περιπλανήσεις…το δισάκι μου στον ώμο και όπου με βγάλει ο δρόμος. Ξεκινήσαμε με ένα σακίδιο ο καθένας στην πλάτη χωρίς σαφή προορισμό, το μόνο που ξέραμε ήταν ότι θα τραβήξουμε νότια…Είχαμε ένα αυτοσχέδιο ταμπλό με μπιχλιμπίδια φτιαγμένα από πριν, μια σειρά μενταγιόν από κοτρώνες θαλάσσης, κολιέ κοχυλένια και βραχιόλια κόμπο κόμπο πλεγμένα με μουλινέδες πολύχρωμους,  όχι από αυτά που φέρνουν με τις ντάνες από τας Ινδίας… φτιάχναμε και κοτσίδια τυλίγοντας τις κλωστές στα μαλλιά των τουριστών hair wrap και έβγαινε το συσσίτιο δεν θέλαμε και πολλά…Ψάχναμε για μέρη που δεν είχαν τότε τουλάχιστον καμιά σχέση με τουριστικούς προορισμούς, μικρά νησάκια της άγονης γραμμής, παραλίες δυσπρόσιτες και απομακρυσμένες. Βαριόμασταν κάπου, μαζεύαμε τα συμπράγκαλα  και φεύγαμε για αλλού, ακούγαμε για μια όμορφη τοποθεσία στη μέση του πουθενά… πηγαίναμε αρκεί να είχε καμιά πηγή κοντά για το νερό, τίποτα άλλο δεν μας ένοιαζε… Κοιμηθήκαμε σε λιμάνια περιμένοντας πλοία φαντάσματα, βλέποντας τους ταξιδιώτες να σαλπάρουν σε θέρετρα καλοκαιρινά με βαλίτσες, τακούνια και αντηλιακά, βουτήξαμε κάτω από ψαροκάικα για να μαζέψουμε μικρούς αστακούς που πετούσαν οι ψαράδες γιατί δεν “πιάνανε” στο ζύγι, τους βράσαμε σε κονσερβοκούτια,  ψήσαμε κρεμμύδια στην θράκα και σαργούς στην πυρωμένη πέτρα.
Δυό  ώρες ποδαρόδρομο από το λιμάνι του νησιού, φορτωμένοι ξηρά τροφή,  προσπερνώντας έρημους ανεμόμυλους, σπίτια, περβόλια και ποτίστρες για γαιδάρους κατεβήκαμε  τα γκρεμνά  για να βρούμε τη παραλία που βλέπεις. Εκεί  συναντήσαμε έναν τρελό αυστραλό που ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη. Δύο χρόνια περιπλανιόταν, κουβαλώντας πάντα συντροφιά να του θυμίζει τη πατρίδα του ή για να τραγουδά τα καινούρια μονοπάτια που διάβαινε, ένα didgeridoo πνευστό όργανο από ξύλο ευκαλύπτου των ιθαγενών Αβορίγινων της Αυστραλίας. Στην φωτογραφία βλέπεις τον καλό μου να προσπαθεί να φυσήξει και θυμάμαι έβγαλε μερικούς  άχαρους φθόγγους…. Όταν φύσαγε όμως ο αυστραλός στον κορμό, χτύπαγε ο ήχος στα πλευρά του διάσελου και ταίριαζε  με το σούρουπο, την θάλασσα και τα γυμνά κατσάβραχα, παρότι έχει φτιαχτεί από την άγονη ενδοχώρα στην άλλη άκρη της γης. Περίεργο….μήπως ήταν ταγμένο στους περιπλανώμενους  ταξιδευτές ??? Ή ήταν απλά το τραγούδι του τόπου που φανερώνονταν κάθε που έδυε ???


συνεχίζεται…….

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

επίκαιρη ερώτηση…

ρωτώ
…αν βάλω το καλό μου κουστούμι  (δεν έχω …αλλά λέμε τώρα) με σοβαρό ύφος και στεντόρεια φωνή βγω δημοσίως και κατσαδιάσω τους δανειστές  μου οι οποίοι επιβάλλουν να βγάλω στο σφυρί τα χρυσαφικά της μακαρίτισσας για να ξεπληρώσω τα χρέη μου,  τότε θα γλιτώσω  την κατάσχεση ?????? Μήπως θα με λυπηθεί η Τράπεζα και θα μου χαρίσει ?
ή απλά θολώνω τα νερά σαν την σουπιά για να μην μου ανοίξει το κεφάλι στα 4 όλο μου το σόι ?
ξαναρωτώ εγώ …..

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

…της τελευταίας στιγμής

…για να είμαι ειλικρινής ετοίμαζα άλλη ανάρτηση για σήμερα λίγο πικρή,άλλαξα γνώμη όμως τελευταία στιγμή μιας και σήμερα παρουσιάζεται το blog μου και καινούριοι φίλοι ίσως καταφτάσουν, ξεκινάει και σαββατοκύριακο ας μην ψυχοπλακωθούμε…τα πικρά τα αφήνω από βδομάδα !!!
Καλό  και φωτεινό σαββατοκύριακο σε όλους :-)
Vincent Van Gogh τα ηλιοτρόπια 1889

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

let the Sunshine in :-)

…από την ημέρα που τσάκωσα την “βιαστική” να λουλουδίζει, σαν να την πρόσεξε και ο καιρός και μαλάκωσε τις μέρες του λες κι έχουμε άνοιξη. Ξεμυαλίστηκα κι εγώ και τριγυρνάω να μαζέψω ήλιο, να στεγνώσω τη μούχλα της Θεσσαλονίκης από τα κοκαλάκια μου σφυρίζοντας το παλιομοδίτικο τραγουδάκι …..

και

αρκεί να μην φυσάει ο βαρδάρης…..

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

η βιαστική …

…είμαι πολύ τυχερή γιατί απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει μια έκταση πολλών στρεμμάτων χωρίς πολυκατοικίες που φιλοξενούσε καπναποθήκες. Μετά από μια μυστήρια πυρκαγιά, κοντέψαμε να γίνουμε στάχτη,  ο δήμος κατέλαβε το οικόπεδο το καθάρισε και το  διαμόρφωσε.
Έχω την τιμή να αντικρίζω κάθε πρωί ένα από τα “ιερά” οικόπεδα της μονής βατοπεδίου  και μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση των ανταλλαγών θα έχω το προνόμιο μαζί με άλλους συμπολίτες μου να το χαίρομαι !!!
Στο βάθος  δεξιά, ένα μεγάλο κομμάτι του χώρου αυτού είναι γεμάτο με αμυγδαλιές στ’ αριστερά απέναντι και λίγο ψηλότερα από τις άλλες στέκεται η “βιαστική”. Έτσι την λέω γιατί κάθε χρόνο είναι η πρώτη που ανθίζει και δίνει το σύνθημα στις υπόλοιπες…Χθες το απόγευμα έτσι όπως κοιτούσα τις μυγδαλιές γυμνές, σκεφτόμουν πως είναι ακόμα πολύ νωρίς για ν’ ανθίσουν,  έπεσε το μάτι μου στην “βιαστική” και σαν να είδα κάτι, δειλά άσπρο στα κάτω της κλαδιά. Μπααα λέω ιδέα μου !! Σήμερα πρωί πρωί παίρνω την φωτογραφική μηχανή στην τσέπη, βάζω και λουρί στην Φούλι και πάω να δω από κοντά τι γίνεται ….και την τσάκωσα !!!


βιαστική όπως πάντα, πρώτη και καλύτερη απ’ όλες, δειλά ξεκίνησε να ανοίγει τα πρώτα της μπουμπούκια για φέτος…σε λίγες μέρες θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες θα σας χρωστάω μια φωτό με όλη την παρέα !!!

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

διαίρει και βασίλευε…

οι υποστηρικτές του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο εναντίον Των διαδηλωτών που ζητούν την αποχώρηση του, ο στρατός έχει υποχωρήσει….βαδίζουν προς εμφύλιο
Έλληνες πολίτες εναντίον Μεταναστών
“νομοταγείς” πολίτες εναντίον αυτών που δεν πληρώνουν εισιτήριο, διόδια
ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων
ταλαιπωρημένοι εργαζόμενοι εναντίον απεργών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
δελτία ειδήσεων γεμάτα υστερία, ουρλιαχτά, μαθήματα ηθικής σε απλά ελληνικά,
νουθεσίες,εκφοβισμούς  από τους “Ρομπέν των δασών” του  δημόσιου συμφέροντος που παίζουν όπως τα πεντάχρονα …δε φταίω εγώ Κυρία, ο πισινός μου …
Μεγάλη πρεμούρα για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και μούγκα στην στρούγκα για την Βουλευτική Ασυλία !!!!
Ρε ούουουουστ  !!!

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

έγινα και top