About Me

Η φωτογραφία μου
Θεσ/νίκη, Greece
...είμαι εδώ κι αντέχω...κι ας φυσάει από παντού !!!!

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

πετώντας…

Ξύπνησα σήμερα το πρωί, έφτιαξα το καφεδάκι μου, έριξα στην πλάτη  την μπέρτα μου (ατομική κουβέρτα καπνιστού) και βγήκα στο μπαλκόνι. Μη φανταστείς ότι πρωί πρωί κουβαλάω την φωτογραφική μηχανή μαζί μου … στην κυριολεξία τσακίστηκα για να προλάβω να βγάλω τα παρακάτω πετούμενα χωρίς να μπορέσω καν να εστιάσω !!!  Καλημέρα.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

frida kahlo

“Τι χρειάζομαι τα πόδια εφόσον έχω φτερά για να πετάξω”
Frida Kahlo, μεξικανή ζωγράφος 1907- 1954


Για πρώτη φορά είδα έργα της  σε ένα βιβλίο πριν 15 χρόνια (πολύ πριν γυριστεί η ομώνυμη ταινία)  δεν είχα ακούσει το όνομά της ούτε γνώριζα κάτι για την ζωή της. Οι εικόνες με συγκλόνισαν με μάγεψαν δεν ξέρω ούτε μπορώ να προσδιορίσω τι ήταν αυτό που “άκουσα” βλέποντας τα έργα της, κάθε εικόνα και μια αποκάλυψη, ένιωσα ένα τσίμπημα στο διάφραγμα και σχεδόν βούτηξα μέσα στον κόσμο της. Αυτή είναι η ομορφιά της τέχνης νομίζω, στέκεσαι παρθένος απέναντι από το έργο και νιώθεις, ομορφιά, έκπληξη, δέος ακόμα και αποστροφή, αηδία,  φόβο, όποιο κι αν είναι το συναίσθημα έχει πετύχει τον σκοπό της. Μετά διάβασα την βιογραφία της και επιβεβαιώθηκε το αρχικό μου συναίσθημα. Ο πόνος είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, σωματικός ή ψυχικός, υπομένεις, φοβάσαι, παραιτείσαι… το αντίδοτο είναι επίσης κοινό, είναι η ίδια η ζωή, πολύτιμη, μοναδική, ξεχωριστή για να την ρουφήξεις χωρίς φόβο αλλά με πάθος. 


Υπάρχουν πολλοί ζωγράφοι που με συγκινούν αλλά η συγκεκριμένη είναι η αγαπημένη μου, εύχομαι κάποια στιγμή στη ζωή μου να περπατήσω στο μπλε σπίτι και να δω τα έργα της από κοντά.


φωτογραφίες των έργων  βρήκα εδώ και λεπτομέρειες εδώ  –  βιογραφία εδώ

Μπορείς να δεις και την ταινία frida η οποία έχει εξαιρετική μουσική

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

λίγο περγαμόντο για την Πηνελόπη


η Πηνελόπη ξεχώριζε από τους βορειοελλαδίτες,  ήταν από   νησί την Άνδρο και νιώθαμε όλα τα μελτέμια, τους σιρόκους, τους μπάτηδες και τις αλμύρες όταν βρισκόμασταν  κοντά της.
έφυγε νέα από το νησί, γνώρισε τον παππού και έστησε το σπιτικό της εδώ στο βορρά. Παραμύθια δεν μας έλεγε όπως η άλλη γιαγιά  αλλά από ιστορίες άλλο τίποτα ! Μιλούσε για το νησί, τους γιαλούς, τις φουρτούνες (οι περισσότεροι στην οικογένεια ήταν ναυτικοί), για θείους που έγιναν παλαιστές στην Αμερική, το χωρίο, τα περιβόλια και για τις μυρωδιές τους. Είχε μια μανία με τις ευωδιές…. Η αγαπημένη της ήταν το περγαμόντο, το λαχταρούσε λες και ήταν ο μοναδικός συνδετικός κρίκος που έδενε την ίδια με τον τόπο της !!!
Πριν 3 χρόνια έπεσε στα χέρια μου μια συνταγή για γλυκό περγαμόντο ξυπνώντας το νησιώτικο DNA μου και παρόλο που δεν φημίζομαι για τις μαγειρικές μου ικανότητες αποφάσισα να το φτιάξω. Βρήκα τα φρούτα –λίγο δύσκολα γιατί δεν φτάνουν μεγάλες ποσότητες εδώ στον βορρά- και ξεκίνησα.
Μπελαλίδικο γλυκό, θέλει λίγο χρόνο να αφιερώσεις αλλά αξίζει τον κόπο, από την ώρα που θα μπει σπίτι ο καρπός, σου παίρνει το μυαλό με την ευωδιά του και την γλυκόπικρη γεύση του όπως τα περιβόλια της Πηνελόπης !!!
Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με συνταγές σε αυτό το blog –δεν είναι το φόρτε μου άλλωστε- ο λόγος που την δημοσιεύω είναι ότι για μένα το γλυκό αυτό είναι ένας τρόπος να κρατάω επαφή με την αγαπημένη μου γιαγιά και ελπίζω για όποιον από εσάς θελήσει να το φτιάξει,  να γίνει μια γλυκιά απόλαυση που θα ευφράνει την ψυχή και ίσως ένας συνδετικός κρίκος για κάτι πολύ αγαπημένο !!!
Η συνταγή είναι της Εύης Βουτσινάς από τον Γαστρονόμο Φεβρουάριος 2009 την δημοσιεύω σαν εικόνα για να είναι πιο εύκολο να την κατεβάσεις, καλή επιτυχία (για το δικό μου θα ξέρω αύριο).


Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

…τρία παλικάρια & ένα δένδρο

…την περίοδο αυτή αμολιούνται τα παλικάρια για  το κλάδεμα των δένδρων στους δρόμους της όμορφής μας πολιτείας ! Ξεκινάν πρωί πρωί – 9.30’- τρείς, ο πρώτος κρατά ένα πριόνι, ο δεύτερος ένα ηλεκτρικό πριόνι με μακρύ χερούλι και ο τρίτος τίποτα έχει τα χέρια στις τσέπες φοράει το σκουφάκι του και φαίνεται να κρυώνει το λυγερό του κορμάκι. Στέκονται γύρω από το πρώτο δένδρο και πίνουν το καφεδάκι τους, καπνίζουν το τσιγαράκι τους και συζητούν μέχρι το γλυκό φώς του ήλιου να στεγνώσει την πρωινή υγρασία. Συζητάνε για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα τους, ποιός έκλεισε τον Κολοκοτρώνη στην φυλακή,  ποιός σκότωσε τον Καποδίστρια κουνώντας τα κεφάλια τους πάνω-κάτω. Αφού ο ήλιος ξεπρόβαλε για τα καλά, πιάσανε δουλειά. Εξετάσανε προσεκτικά το δένδρο, απ’ όλες τις μεριές, καταστρώσανε σχέδιο δράσης, συζητώντας με επιχειρήματα, συμφώνησαν και … βούρ !!!
Πάλευαν τα παλικάρια, τη μια ο πρώτος με το πριόνι την άλλη ο δεύτερος με το ηλεκτρικό πριόνι και ο τρίτος να κρατά τη σκάλα μήπως και χρειαστεί και αλλάζανε θέσεις με συναδελφική αλληλεγγύη ο ένας ξεκούραζε τον άλλο ο τρίτος άφηνε για λίγο την σκάλα και έσερνε ένα ένα τα κλαδιά από την δρόμο στο απέναντι πεζοδρόμιο κοντά στους κάδους, παρατυπώντας γιατί αυτή ήταν δουλειά άλλου συνεργείου ! Ό ιδρώτας έλουσε τα περήφανα τους μέτωπα και κάνανε ένα διάλλειμα να ξαποστάσουν. Μίλησαν στο κινητό τους τηλέφωνο κάμποσο και μετά συζήτησαν για τα πολυάγκιστρα και για κάτι μουγκριά από εδώ ….. ως εκεί, πέρασε και ο προϊστάμενος για να ελέγξει  πως προχωράει η δουλειά και ενώ όλα πήγαιναν καλά, αποφάσισαν αφού τελείωσαν με το ένα δένδρο να βάλουν τα δυνατά τους και να πιάσουν δύο δένδρα ταυτόχρονα, το σχέδιο είχε ως εξής : ο πρώτος με το πριόνι θα έπιανε το τρίτο δένδρο για να το προετοιμάσει, ο δεύτερος θα αναλάμβανε το δεύτερο δένδρο, ο τρίτος θα παρατούσε τα κλαδιά στους άλλους τρείς που μόλις κατέφτασαν, για να ξεκουράζει τον δεύτερο κι έτσι σφίγγοντας τα δόντια συνέχισαν μέχρι το μεσημέρι –12.30’-  για να πάνε κι αυτοί στο σπίτι τους να φάνε ένα πιάτο ζεστό φαί.
Έτσι “στύβουν την πέτρα” τα παλικάρια στην όμορφη χώρα !!!
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή την είδα με τα μάτια μου και άκουσα τα περισσότερα με τα αυτιά μου, τα ονόματα “πρώτος”, “δεύτερος” και “τρίτος”, “οι τρείς άλλοι”, “προϊστάμενος”, “δήμαρχος” (δεν εμφανίζεται αλλά διοικεί)  δεν είναι πραγματικά γιατί τα παλικάρια απεχθάνονται την δημοσιότητα και ότι κάνουν, το κάνουν  από φιλότιμο που λέμε…

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

…ένα πρόβατο ψάχνει για κήπο !!!

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
…έχω νεύρα, νεύρα…πολλά νεύρα, τόσα που τα έβλεπα και στον ύπνο μου, αιτία οι οικογενειακές συζητήσεις για την οικονομικό-πολιτική κατάσταση που ξεκινάνε με Ορεκτικό : πολιτικά,  Κυρίως : οικονομικά (προσφιλές θέμα λόγω επαγγέλματος του πατρός μου), Επίλογος: τα επαγγελματικά μου κατορθώματά !!!
Η λέξη κλειδί των δεινών μου είναι ανασφάλεια, μόλις την ακούσω με λούζει κρύος ιδρώτας, και σκέφτομαι…ωχ το έργο τό’χεις ξαναδεί, υπομονήηηηηηη !!!
Παρένθεση : Η προοπτική μιας ευχάριστης ζωής ΖΗΝ ΗΔΕΩΣ Επίκουρος…πηγή εδώ
…ΖΗΝ ΗΔΕΩΣ που για την επίτευξή της ο Επίκουρος προσέφερε ξεκάθαρες φιλοσοφικές συμβουλές. Το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία του πόνου και φόβου, ζώντας αυτάρκης και περιβαλλόμενος από φίλους.
Ο θεός δεν είναι για φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως), ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατο ζωή) και το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται, το δε κακό αντέχεται (ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, εύκολα μπορούμε να το υπομείνουμε). 
…λάθε βιώσας : ζήσε διακριτικά κατά την δική μου προσωπική ερμηνεία.
Κλείνει η παρένθεση.
Η λέξη κλειδί “ανασφάλεια” ανοίγει το κουτί με τις ατάκες :
…με τόσα προσόντα, αχ εμείς τα λέγαμε, αν είχες κάνει τότε αυτό … τώρα θα ήσουν ο άρχοντας των δαχτυλιδιών !!!!! (η τελευταία είναι καινούρια, καλή δεν μπορώ να πω ένας ευγενικός τρόπος να σε λένε αποτυχημένο)
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ (πώς οι κακές επιρροές –επίκουρος- μου στέρησαν τον θρόνο με λίγα λόγια)
…δούλεψα για να έχω μόνο ότι χρειάζομαι, ταξίδεψα με ελάχιστα ένα σακίδιο και καλή παρέα, χάρηκα τα χρώματα, τις μυρωδιές, ήπια και γέλασα με την ψυχή μου, ερωτεύτηκα, υπήρξαν στιγμές που κόντεψα να σκάσω από ευτυχία αλλά και πόνο, διάλεξα το επάγγελμά μου γιατί μου άρεσε, κουράστηκα, αδιαφόρησα για την κοινωνική καταξίωση μέσω του πλούτου, της εξωτερικής εμφάνισης, του αυτοκινήτου, των τετραγωνικών, της καλής δουλειάς, έδωσα βάση περισσότερο στα έργα και όχι στα λόγια, απέκτησα φίλους λίγους και πολύτιμους, χαίρομαι με τα μικρά πράγματα, κοιτώ τους ανθρώπους κατάματα,  προσπαθώ να κρατώ την ψυχή μου γαλήνια όσο γίνεται, υπομένω και ονειρεύομαι ακόμα !!!
Δεν σου φαίνεται και τόσο άσχημο ?
Κοστολόγιο φίλε μου όλα έχουν κοστολόγιο !!! Λέω πως είμαι στον σωστό δρόμο όσο αφορά τις πνευματικές μου αναζητήσεις (πολυτέλεια με τα σημερινά δεδομένα) αλλά στον υλικό τομέα αποτύχαμε παταγωδώς. 6ωρη εργασία με αναγκαστικές άδειες λόγω λήξης σύμβασης, εργασιακή ανασφάλεια…. ρε λες να έχουν δίκιο ? Γονείς είναι νοιάζονται…
Το πιθανότερο είναι όμως ότι αν τότε είχα κάνει το “αυτό”, θα ήμουν τώρα σίγουρα η αρχόντισσα  των δαχτυλιδιών  και θα έγραφα για τα προβλήματα της εμμηνόπαυσης σε μια προσπάθεια να κόψω τα ψυχοφάρμακα !!!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
προσφιλής ατάκα : το πρόβατο που ξεφεύγει από το κοπάδι, το τρώνε οι λύκοι !!!
Αυτό είναι το τελειωτικό χτύπημα, σηκώνεται η τρίχα της παχιάς προβιάς μου κάγκελο…..

Μπέεεεεεεεεεεεεε, το έσκασα οικιοθελώς και όποιος παλιόλυκος τολμήσει να μου χαλάσει την αναζήτηση για τον “κήπο της αταραξίας” θα τον ΚαταΣΠΑΡΆΞΩ.
 ΤΕΛΟΣ

Υστερόγραφο
  • δεν είμαι καμιά κολλημένη αρχαιολάγνα.
  • επίτηδες χρησιμοποίησα καθαρεύουσα για να σε βασανίσω, γιατί είχα νεύρα, τώρα μου πέρασαν και πάω να βοσκήσω διακριτικά…όπως  πάντα !!!!

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

με διάθεση summertime...

...το πιό πολυδιασκευασμένο κομμάτι του george gershwin summertime εδώ σε μια αγαπημένη εκτέλεση απο τον Miles Davis ... απολαύσε το !!!!


Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Ανατολή στην πόλη

 Ένα πρωινό μαγικό μέσα στην πόλη, αν βρίσκεσαι σε ανοιχτωσιά, αν καταφέρεις να ξυπνήσεις τόσο πρωί, αν δεν βιάζεσαι να πάς στη δουλειά, αν σηκώσεις το βλέμμα λίγο ψηλά,  πάνω από σύρματα και πολυκατοικίες, εάν τύχει να έχεις φορτίσει την φωτογραφική σου μηχανή, αν είσαι αρκετά τρελός για να πίνεις τον καφέ σου στο μπαλκόνι αυτή την εποχή μέσα στο κρύο, αν, αν……. ουφ πολλές προϋποθέσεις !!

Παρόλα αυτά έχει και η πόλη μαγικές ανατολές… κι ας μην είσαι εκεί πάντα !

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

μια φορά κι έναν καιρό, ένα ραδιόφωνο…

Το ραδιόφωνο με συντροφεύει από τα παιδικά μου χρόνια. Βλέπεις τότε δεν υπήρχε τηλεόραση και μπορώ να θυμηθώ το ραδιόφωνο της γιαγιάς στο κέντρο της κουζίνας… ή μήπως ήταν του σαλονιού….ή μάλλον, ήταν στο κέντρο παντού… αυτό με τις λάμπες !!!
Μετά τα μικρότερα φορητά, τα τρανζιστοράκια , τα ραδιοκασετόφωνα … ένα τέτοιο λοιπόν, ξεχαρβαλιάστηκε το 2000 από το πολύ παίξε παίξε η μόνη μας συντροφιά στο εργαστήριο που περνούσαμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας λόγω δουλειάς.
Αυτό που απόμεινε να λειτουργεί ήταν το ραδιόφωνο κι έτσι ψάξαμε για κανένα σταθμό, ακούσαμε, βαρεθήκαμε, αλλάξαμε, ξαναψάξαμε  μέχρι που έμεινε ακίνητη η βελόνα στους…. 95,8fm για μια  μέρα… δύο…  έως σήμερα.
Έγινα φανατική και συνεχίζω να είμαι βέβαια ! Από το πρωί στο σπίτι, στη δουλειά, Σάββατα και Κυριακές, συνέχεια…Αγόρασα σούπερ ραδιοφωνάκι για τις διακοπές με fm και μεσαία και κουβάλησα τον 95,8fm παντού. Στα βουνά στις παραλίες πάνω στις βρεγμένες πετσέτες, κρεμασμένο στα παλούκια της σκηνής με την κεραία προς τη γη για να ακούω καλύτερα μετά του συζύγου, άλλου πωρωμένου και δεν είμαστε και οι μόνοι !!!
Ήμουν εκεί “συντροφιά με τις 9 μούσες” , περίμενα το “γράμμα από το Παρίσι” άνοιγα την ένταση με την “παγκοσμιότητα της jazz” έπινα τα ποτάκια μου με τον Ζάικο είπα Καλημέρα Χ 3 για να πιάσει, έψαχνα να βρω τι “παίζει”, είδα την πόλη “όμορφη” … Ήμουν εκεί όταν έφευγαν συντελεστές, κόβονταν εκπομπές, όταν σταμάτησαν τα πολιτικά σχόλια, όταν τα “καλά τραγούδια βρήκαν τον δρόμο τους” όταν έφτασε το πρώτο sms, η ακρόαση μέσω internet, τα blog, το facebook.
Η αγαπημένη μου όμως εκπομπή  είναι “το υλικό των ονείρων” ένα διαμάντι που εσκεμμένα πετάχτηκε και παραμερίστηκε. Αυτή ήταν και η αφορμή για να πω αυτή την ιστορία, μία ανάρτηση στο blog  Το βαλς των Χαμένων Ονείρων για την αγαπημένη μου εκπομπή μπορείς να δεις το πλήρες άρθρο πάτησε εδώ Δε θέλω να πω τίποτα περισσότερο,  άλλωστε ήμουν εκεί όταν έφταναν τα γράμματα διαμαρτυρίας για το κόψιμο της εκπομπής … πού χώρος για όνειρα … πόσο μάλλον για το υλικό τους !!!
Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και με τους υπόλοιπους συντελεστές & εκπομπές στο κάτω κάτω εγώ και πολλοί άλλοι πληρώνουμε για να έχουμε αυτό το ραδιόφωνο και όχι κονσέρβες.

Και τώρα με το facebook…. δεν μασάμε, μαζεύουμε και υπογραφές  
Θα τελειώσω εδώ την ιστορία για να πω ότι ο 95,8fm παίζει παράλληλα με την ζωή μου, βρίσκεται διακριτικά εκεί, είναι μέσα στις αναμνήσεις μου, αλλά προτιμώ να είναι στο παρόν μου.
Αν θες να ακούσεις κι εσύ τον 95,8fm της ΕΡΤ3  – Σταθμό στον Πολιτισμό μπορείς και μέσω internet πάτησε εδώ και ίσως ξαναβρούμε το υλικό των ονείρων μας !!!

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

…καλή χρονιά…

Οι γιορτές της εποχής αυτής, έχουν για μένα μια γλυκόπικρη διάσταση. Ανακατεύονται μαζί αναμνήσεις οικογενειακών μαζώξεων από την μια, με την απουσία πολυαγαπημένων προσώπων που άφησαν τα ίδια γλέντια βουβά, ακίνητα και παγωμένα.
Άξαφνα τέλειωσε η γιορτή, και παρόλο που γελάσαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε ξανά, έμενε πάντα μια αδιόρατα πικρή επίγευση και μερικά δευτερόλεπτα θλίψης στο τέλος …
Η ζωή συνεχίζεται, με καινούριες χαρές και λύπες, κουβαλώντας πάντα τις  αναμνήσεις μου γλυκές και πικρές,  ανακαλύπτοντας ότι το σημαντικότερο όλων είναι να αντικρίζεις στα μάτια των δικών, αγαπημένων ανθρώπων τη χαρά και το χαμόγελο …
21 χρόνια μετά...σταμάτησα να φοβάμαι μη ραγίσω από τη θλίψη ...καλή χρονιά…


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

έγινα και top