About Me

Η φωτογραφία μου
Θεσ/νίκη, Greece
...είμαι εδώ κι αντέχω...κι ας φυσάει από παντού !!!!

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

ευχή !!!

 paul klee - winter

  μικρό διάλλειμα με ένα παραμύθι και τη μεγαλύτερη ευχή...
ότι λαχταράς



Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

αυτός ο Νοέμβρης...

...είναι μέρες τώρα, όταν βγαίνω στο μπαλκόνι για να καπνίσω τα βράδυα, ο αέρας φέρνει μυρωδιές που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν πόλη .... αλλά  χωριό ορεινό στο καταχείμωνο.
Φέτος τα τζάκια άναψαν "άξαφνα"  πρίν από τους καυστήρες, φουντώνουν σε καθημερινή βάση και στις  πυλωτές των πολυκατοικιών τα στοιβαγμένα ξύλα στην κυριολεξία  ξεχειλίζουν ...

.............θα πάει η πατάτα σύννεφο αδέεελφια !!!  Πάρτε μια πρόγευση.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

κοιτάω μπροστά...




ΣTIΣ XAPAYΓEΣ ΞEXNIEMAI

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
 
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Bάστα το νού, βάστα το νού να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγγουνεύεται στη γλύκα

Θανάση Παπακωνσταντίνου
Aγία Nοσταλγία-Lyra 1993

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

η κακιά πεθερά της Βαγγελίτσας...


...την Βαγγελίτσα την γνώρισα ένα καλοκαίρι ρέμπελο, από 'κείνα που ξεκινούσαμε για διακοπές και ξεχνούσαμε να γυρίσουμε πίσω....όπως έλεγε και η μάνα μου !!!

Ήταν το πρώτο καλοκαίρι που εκτός από τα τομάρια μας, είχαμε και την Φούλη, έξι μηνών κουτάβι τότε. Ούτε λόγος να την αφήσουμε πίσω βέβαια και αφού έτσι κι αλλιώς οι διακοπές μας ήταν πάντα "χύμα στο κύμα", άγονη γραμμή, ερημιές και κατσάβραχο......κανένα πρόβλημα !!! 
Ο προορισμός εκείνου του καλοκαιριού ήταν Φούρνοι και μετά Αγαθονήσι ένα μικρό νησάκι κοντά στη Σάμο για το οποίο είχαμε ακούσει από άλλους "χύμα στο κύμα" ταξιδευτές. Πώς θα φτάναμε όμως ως εκεί....χαμπάρι δεν είχαμε....ας πιάσουμε Σάμο είπαμε και όλο και κάποιο καΐκι θα βρούμε....
Έτσι ξεκινήσαμε, με συγκεκριμένο πρώτο προορισμό και μετά αόριστα, κι όπου μας βγάλει.

Στη Σάμο φτάσαμε αργά το βράδυ, φορτωμένοι με σακίδια και την Φούλη αγκαλιά ψάχναμε για κανένα κάμπινγκ, -ούτε λόγος για δωμάτιο με το σκυλί- ρωτώντας πέσαμε πάνω σ' έναν στρουμπουλό κύριο τον Λυκούργο που προσφέρθηκε να μας νοικιάσει δωμάτιο. Μας φόρτωσε στο αμάξι και βρεθήκαμε στο σπίτι του, πάνω έμενε αυτός με την γυναίκα του την Βαγγελίτσα. Μη φανταστείς καμιά πανσιόν με διαμορφωμένα δωμάτια .... σπίτι κανονικό. Μόλις μας είδε η Βαγγελίτσα, όχι εμάς...το σκυλί, ξίνισε, μουρμούρισε....θα γαβγίζει, θα κάνει φασαρία  και τι θα γίνει με τους "απέναντι" .... ωχ σκέφτηκα, πρόβλημα.... Για ένα βράδυ θα μείνουμε της είπα, το σκυλάκι είναι πολύ ήσυχο... Κάτι της ψιθύρισε και ο Λυκούργος και με βαριά καρδιά μας τακτοποίησε.

Ήξερε ο Λυκούργος πώς να κουμαντάρει την γκρινιάρα Βαγγελίτσα, ήταν γλυκός και καταφερτζής, έξω καρδιά... Πήγαμε για ένα βράδυ και μείναμε μια βδομάδα...χαλάρωσε η ξερακιανή γυναίκα, γλύκανε, ανοίχτηκε και διακριτικά μας φρόντισε, μας τράταρε, μας περιποιήθηκε......Τυραννισμένη από παιδί, μια ζωή ταξιθέτρια, παιδιά δεν είχανε, μόνο ο ένας τη φροντίδα του άλλου και για συμπλήρωμα στην σύνταξη, νοίκιαζε το καλοκαίρι τα δωμάτια του κάτω ορόφου με τον φόβο να μην της κουβαλήσει ο "απέναντι" (πανσιόν) την τουριστική αστυνομία. Αλλά και η Φούλη.... άψογη, κυρία σαν να κατάλαβε και άχνα δεν έβγαζε μόλις περνούσαμε το κατώφλι του σπιτιού, μόνο καθόταν στο πορτάκι της αυλής και παρατηρούσε έξω γαβγίζοντας δειλά και υπόκωφα από μέσα της. Έτσι της κόλλησε το παρατσούκλι κουτσομπόλα η Βαγγελίτσα και στο τέλος γίνανε φίλες και της επέτρεψε και να γαβγίζει δυνατά.............όοοσο τραβούσε η ψυχή της.

Φεύγοντας,  μου έδωσε τυλιγμένο σε μια χαρτοπετσέτα, σαν κάτι πολύτιμο,  ένα κομμάτι από κάκτο, πάρτο μου είπε, την λένε "κακιά πεθερά"  θα καταλάβεις γιατί, αλλά όταν ανθίσει..... θα με θυμηθείς !!!

Φύτεψα το κομμάτι του κάκτου μαζί με την γλυκιά ανάμνηση του Λυκούργου και της Βαγγελίτσας χωρίς να πιστεύω ότι θα πιάσει, κι όμως, έπιασε κι άρχισε να μεγαλώνει, να φουσκώνει και να πετάει καινούριες μπάλες αγκάθινες, φαρμακερές.... Φοβόμουν να την πλησιάσω, αλοίμονο αν ακουμπούσα έτσω και κατά λάθος τα αγκάθια της και όταν χρειάστηκε να την μεταφυτέψω στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση, περίμενα όμως ν' ανθίσει... Μάταια, η πεθερά χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε, τ' αγκάθια της θέριευαν και λουλούδι τίποτα ! Παλιοκακιασμένη, τσούχτρα μουρμούριζα κάθε φορά που περνούσα από κοντά της. Τελικά μάλλον ήθελε τον χρόνο της...

Να σου πω την αμαρτία μου δεν ήταν λίγες οι φορές που σκέφτηκα να την δώσω δρόμο, αλλά δεν πήγαινε το χέρι μου, ααα ρε Βαγγελίτσα, σκεφτόμουν, μεγάλη η χάρη σου !!!

Ιούνης θα ήταν, και κάτι σαν να άλλαξε στην "τσούχτρα", γέμισε τριχωτές μπάλες παντού, στην αρχή μου φάνηκε ότι ήταν καινούρια φυντάνια αλλά μετά καθώς μεγάλωναν αυτά, σαν μαλλιαρές κεραίες πάνω σε κεφάλι εξωγήινου, κατάλαβα ότι είχε έρθει επιτέλους η ώρα να καμαρώσω την "πεθερά" ανθισμένη, κι ένα βραδάκι με πανσέληνο ανοίξανε όλα μαζί.... Τεράστιες τρομπέτες, με άπειρους κίτρινους στήμονες, ροζ, βελούδινο χρώμα και ντελικάτη μυρωδιά, κουκούλωσαν όλον τον κάκτο σε μια προσπάθεια να προφυλάξουν τον νυχτερινό επικονιαστή που προσμένανανε, από τα αγκάθια κάτω.... για μια νύχτα μόνο, μέχρι το πρωί ...


'Εμεινα έκπληκτη από την αλλαγή του κάκτου που δεν τολμούσα ούτε να πλησιάσω, καλά οπλισμένη για να προστατευτεί από τους εχθρούς της, μόνο μέσα στη σιωπή της νύχτας, ήσυχα ήσυχα φανέρωνε τα κάλλη που έκρυβε καλά το σκληρό πετσί της !!!

Την "πεθερά" την έχω πια βασίλισσα, την κάθισα σε θρόνο πάνω απ' όλα τα άλλα φυτά, σε μια γωνιά, να μην την ενοχλώ, να μην μ' ενοχλεί και από τότε κάθε χρόνο, όλο το καλοκαίρι την ώρα που σουρουπώνει, μεταμορφώνεται η "κακιά πεθερά" της Βαγγελίτσας, εγκαταλείπει τη φαρμακερή και μοναχική της φύση και τρυφερά λουλουδίζει καλώντας, ποιος ξέρει ποιους  φτερωτούς ή άυλους επισκέπτες και θύμισες που κρύβονται μες τις σκιές !!!
.... και πάντα μνημονεύω την Βαγγελίτσα ....


Nocturne - Νυχτερινό

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Οκτώβρης ο μελαγχολικός...

χλωμός, με ώχρες, κιτρινοκόκκινα φύλλα, υγρά χώματα και σιωπηλές προετοιμασίες...
October 1889


Jethro Tull - Bouree
Bach's 'Suite in E Minor for Lute

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

η φρίκη του γέρου και ο Ποντικάς....

...άμα καρφωθεί η ιδέα στον γέρο άνθρωπο...άντε να του αλλάξεις το μυαλό, μπορεί να σε σκάσει, να σε τουμπανιάσει στην κυριολεξία και άκρη να μην βρεις.
Ο πρώτος, έκανε την εμφάνισή του φέτος το καλοκαίρι, 20 χρόνια που κατοικώ σε αυτή την περιοχή της Θεσσαλονίκης, πρώτη φορά παρουσιάστηκε πρόβλημα με ποντίκι. Τον είδε ο μπάρμπας του διπλανού διαμερίσματος να κόβει βόλτες μες την νύχτα στο μπαλκόνι... Δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι δεν φρικάρισα με την ιδέα να κυκλοφορεί ποντικός στο μπαλκόνι καλοκαίρι καιρό με όλα τα παράθυρα ανοιχτά αλλά μετά το πρώτο σοκ......σκέφτηκα ......
Σε μια περιοχή, που μέχρι πριν λίγα χρόνια όπου έβλεπε το μάτι σου ήταν χωράφια -πρόσφατα μπήκε στο σχέδιο πόλεως- λογικό να υπάρχουν αρουραίοι του αγρού που λόγω περιορισμού του ζωτικού τους χώρου μαζεύτηκαν στα εναπομείναντα άκτιστα οικόπεδα και στις πυλωτές των πολυκατοικιών, ειδικά αυτών που έχουν κήπο...Οι δε πόντικες αυτού του είδους, είναι χορτοφάγοι, τρέφονται μόνο με χορταράκι και σκάβουν φωλιές στο χώμα (να' ναι καλά το διαδίκτυο για τις πληροφορίες) και ο βασικός λόγος για να τους εξολοθρεύσει κάποιος είναι γιατί καταστρέφουν φυτά και λουλούδια. Το πόσο ικανός είναι να σκαρφαλώνει δεν γνωρίζω πάντως για καλό και κακό χωρίς να υπάρχει η παραμικρή διάθεση αμφισβήτησης της παρουσίας του εν λόγω πόντικα στο διπλανό μπαλκόνι, ξεπατώσαμε ένα τεράστιο αναρριχώμενο φυτό  καθώς θεωρήσαμε ότι ήταν ιδανικό βοήθημα για σκαρφάλωμα και φώλιασμα, πράσινο πράσινο απ' έξω και μέσα κατάξερο.  Άσε που έχω μερικές αμφιβολίες για το είδος του ζωντανού που εθεάθη, γιατί από τις περιγραφές, μου φάνηκε περισσότερο ότι έμοιαζε με γάτα μαύρη που λιγουρεύτηκε το καλάθι σκουπιδιών που βρισκόταν στο μπαλκόνι.... αλλά .....είπαμε, άμα του μπει του γέρου η ιδέα !!!
Διαχειριστής και γείτονες θεωρήσαμε ότι δεν θα υπάρξει ξανά πρόβλημα αλλά όχι ... ο μπάρμπα Α. επέμενε, ανεβαίνουν πάλι έλεγε ... βρε από πού ν' ανέβουν ??? από τους σωλήνες απαντούσε (το αρούρι μπάτμαν) να κάνουμε μυοκτονία... Μα και μυοκτονία να κάνουμε θα ξανάρθουν, απέναντι έχουμε 30 στρέμματα χωράφι, αριστερά δεξιά πολυκατοικίες με γκαζόν γεμάτο φωλιές....πες μου εσύ ποιος ποντικός θα αφήσει τη φωλιά του στο χωράφι, το φρέσκο χορταράκι για να σκαρφαλώσει ειδικά στο διαμέρισμα του μπάρμπα Α. που έχει και σκύλο για να γεννήσει τα μωρά του, πες μου !!!
Κι έτσι μας κουβαλήθηκε ο σούπερ ποντικοεξολοθρευτής, πολυλογάς, όλο φανφάρες, έριξε λάδι στη φωτιά...εκατοντάδες ποντίκια έχετε, τόσα δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου (πώς θα βγει άλλωστε το μεροκάματο).
Φιλαράκι του μπάρμπα Α. πάνω στα τσίπουρα του ξέφυγε ότι η κόρη του τον έδιωξε κακήν κακώς από το σπίτι της στην Αίγινα γιατί στην προσπάθεια του να εξαφανίσει το εκεί κοπάδι ποντικών ξεπάστρεψε τον σκύλο της οικογένειας και δεν του μιλάει μέχρι σήμερα. Μα να βάζει το σκυλί πάνω από τον πατέρα της ??? παραπονιόταν...πώς έγινε χορτάτο σκυλί να φάει το ζαμπόν δόλωμα ??? αναρωτιόταν....
Κι όλο κόβουν βόλτες κάθε Σάββατο μπάρμπα Α. με Ποντικά παρέα και ελέγχουν τις τρύπες κι όλο σκοτώνουν κάμποσα αλλά ξεφυτρώνουν άλλα τόσα και τα φουσκώνει ο Ποντικάς στον γέρο κι έχει παλαβώσει ο άλλος, όλο βλέπει ποντίκια να τρεχοβολάνε στα περβάζια  -λες κι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε τον μυστικό ποντικοδιώχτη-  έχει γεμίσει το μπαλκόνι του με αυτοκόλλητα που έχουν ειδική κόλλα και όλη μέρα δουλειά δεν έχει με αυτά ασχολείται .... άντε τώρα εσύ να πείσεις τον γέρο που του έχει μπει η ιδέα, ότι είναι υπερβολικός και κακώς επιτρέπουμε στον μανιακό εξολοθρευτή να αμολάει δηλητηριώδεις αμπούλες αλόγιστα .... Μπορείς ??? σε προκαλώ και σε προσκαλώ άμα μπορείς, κόπιασε χαχα......


Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

τα φράγκα κάνανε φτερά.....

 Σωτήριον έτος 1953....
 ρε κόσμε τί θα γίνει πιά μ' αυτό το μπατιρλίκι ? εμαύρησε το μάτι μου για λίγο χαρτζιλίκι....

δικό σας.....

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

λίγο από καλοκαίρι…



Ξεπλύθηκα με αλμυρό νεράκι, να φύγει ο ιδρώτας, να δροσίσω.
Ταλαντεύτηκα στη πρωινή δροσιά, να μοσχοβολήσω φρεσκοκομμένο γρασίδι
και αγριολούλουδο.

Απλώθηκα στον μεσημεριάτικο ήλιο να ψηθώ, να ροδοκοκκινίσω
να διώξω τη μούχλα, τη κλεισούρα…


Αγνάντεψα ορίζοντες να κλέψω χρώμα.

Κυλίστηκα στο χώμα, να βαφτώ μπαξέδες, λουλούδια και δένδρα φορτωλυγιστά.

Μύρισα βουνό, βοτάνια, κοπριά, πλάσματα άφαντα.


 Τσαλακώθηκα μες τα ψάθινα καλάθια της μαμάς 
παρέα με υγρά καπέλα και άμμο.

Άκουσα μεθυσμένα χάχανα και χουζούρεψα σε σεντόνια χοντρά βαμβακερά,
από κείνα που κρατούν για μέρες τη μυρωδιά του σαπουνιού.
 Αφέθηκα

Νυχτοπερπάτησα να κλέψω γιασεμιά, να γεμίσει ο κόρφος μου.

 

Φρεσκαρίστηκα, διπλώθηκα στα 4, κλείστηκα στη βαλίτσα παρέα με μιά φωτογραφία  να θυμάμαι, και γύρισα πίσω ν’ αντέξω το κλουβί μου….

…στο δεύτερο συρτάρι δεξιά !!!


Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Να μη κλείσει ο 9.58fm

…είχα σχεδιάσει πολλές αναρτήσεις για αυτό το καλοκαίρι, φωτεινές, μυρωδάτες και γεμάτες μουσικές αλλά όλα ήρθαν τα πάνω κάτω και αναγκάστηκα να μείνω εκτός μπλογκογειτονιάς για τουλάχιστον 2 μήνες.

Παρά τις αναποδιές και τις ανατροπές του καλοκαιριού κατάφερα να δραπετεύσω για μια βδομάδα, μη φανταστείς τίποτα το σπουδαίο, στο εξοχικό με τους γονείς, αυτές ήταν οι διακοπές για φέτος (ούτε σκέψη για περιπλανήσεις και ταξίδια) δεν ήταν καθόλου άσχημα βέβαια, φροντίδα της μαμάς, μπαξές, μπανάκι και χαλάρωση….

Κι εκεί που ξαλάφρωσα, πήρα χρώμα, ηρέμησε το είναι μου, με το που γύρισα πίσω άρχισαν τα κακά μαντάτα να μου χαλάνε την νιρβάνα που τόσο είχα ανάγκη !!!

Κλείνει λοιπόν ο Ραδιοφωνικός Σταθμός  9.58 fm  της ΕΡΤ3, θύμα της κρίσης και του σχεδίου αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ. Βλέπεις κατά τον κ Μόσιαλο ο Πολιτισμός είναι πολυτέλεια για λίγους στους καιρούς της κρίσης….Παρόλα αυτά δεν παραλείπουμε να φουσκώνουμε και να καμαρώνουμε σαν κόκορες λειράτοι για την πολιτιστική μας κληρονομιά (του παρελθόντος και περισσότερο του παρόντος) για την οποία δεν σκαμπάζουμε απολύτως τίποτα αλλά προσπαθούμε να την πουλήσουμε σαν προϊόν μαζί με τα κάλλη της χώρας μας !!! Κι επειδή είμαστε λίγοι εμείς οι “κουλτουριάρηδες” (κατά τους διοικούντες τεχνοκράτες πάντα) θα μας κάνουν τη χάρη να ενσωματώσουν το πολιτιστικό ραδιόφωνο κάπου μεταξύ ποδοσφαιρικών – αθλητικών ουρλιαχτών και πολιτικών υστεριών …. έτσι για να λέμε ότι στηρίζουμε τον πολιτισμό και την τέχνη. 

Την ΕΡΤ όμως κύριοι δεν την πληρώνουμε για να ανταγωνίζεται στα νούμερα της AGB τους υπόλοιπους ιδιωτικούς σταθμούς, αλλά για να υπάρχουν και διαφορετικές φωνές στα ερτζιανά (και στην τηλεόραση) κι ας απευθύνονται σε “λίγους”. Εμείς οι “λίγοι” λοιπόν θέλουμε να διατηρήσουμε το δικαίωμα “όλων” να μπορούν να επιλέγουν αυτό που τους αρέσει ανάμεσα σε  διαφορετικά πράγματα.  Ας μείνει και κάτι ουσίας όρθιο σε αυτή τη χώρα !!!

Έχω ξαναγράψει για τον 9.58 fm και σε παλιότερη ανάρτηση (μια φορά κι έναν καιρό ένα ραδιόφωνο), ακούω πολλές ώρες την ημέρα ραδιόφωνο και δεν κρύβω ότι τα τελευταία 11 χρόνια είμαι μόνιμα συντονισμένη στη συγκεκριμένη συχνότητα. Λυπάμαι πάρα πολύ ειλικρινά με αυτή την εξέλιξη και δεν θέλω να μπω στην συζήτηση αν πρέπει ή όχι να συνεχίσει να εκπέμπει ο συγκεκριμένος σταθμός (άλλωστε η θέση μου είναι ξεκάθαρη αφού είμαι φανατική ακροάτρια) θα πω μόνο ότι η ομοιομορφία και η ομογενοποίηση είναι βαρετή και δεν βοηθάει κανέναν αντίθετα η διαφορετικότητα  είναι πλούτος !!!  

Εύχομαι καλή τύχη στον 9.58fm τους συντελεστές του και τέλος σε όλους εμάς τους υπόλοιπους …..

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

βάλσαμο......


...στάθηκα λίγο άκεφα, κοιτώντας το σκηνικό γνώριμο, χαρούμενο, φωτεινό. Μου φάνηκα αταίριαστη σα να διακτινίστηκα σε λάθος χωροχρόνο...
Πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα με τα μάτια ανοιχτά, όπως πάντα. Όσο πιο μακρυά άντεχα, μέχρι σκασμού, όπως πάντα. Χάθηκα.
Βγήκα στην επιφάνεια με ορμή κι έμεινα να επιπλέω, παραδομένη, χωρίς σκέψεις ίσα να ησυχάσει η καρδιά......δε ξέρω για πόσο.....
Τόσο μόνο χρειάστηκε και ξεπλύθηκαν όλα !!! 

Βάλσαμο σου λέω μάτια μου, μέσα από την ψυχή σου, το βάλσαμο....

ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης ( "Τα Ρω Του Έρωτα", 1972)
μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου ("Τραγούδια Για Τους Μήνες",1996)
ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη




Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

εκτυφλωτικό …

Οι φόβοι που με κυρίευαν άρχιζαν πέρα από την κλεισμένη πόρτα του δωματίου
πιο κει ήταν το δέος, η άγνοια, η ακατανόητη πίκρα που σου άφηνε η ζωή
στο άπλετο φως του καλοκαιριού

Στίχοι: Γιώργος Σταυριανός
Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Πρώτη εκτέλεση: Κάτια Δανδουλάκη

ΑΠΟΥΣΙΆΖΩ
η ζωή μου, σαν τελευταία στάση ενός ασπρόμαυρου φιλμ που μισοκάηκε από το φως του καλοκαιριού
ένα εκτυφλωτικά, γκρίζο καλοκαίρι
δεν πρωτοτυπώ, κρατώ ένα χαρτί απόλυσης, υπομονή, αφέλεια, αισιοδοξία
  μα προσποιούμαι....
τα γεγονότα με διαψεύδουν, η οικονομική κρίση μου χάρισε ένα 15θήμερο ιλίγγου και μια βαρβάτη κρίση πανικού
βάφτισα την κατάστασή μου "διακοπές διαρκείας"  και......ΑΠΟΥΣΙΆΖΩ  από παντού σε μια προσπάθεια αυτο-ίασης
θα επιστρέψω μόλις μαζέψω τα κομματάκια του ψύχραιμου εαυτού μου

Paul Gauguin   
http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Gauguin

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Iούνης ???


…ήρθε επιτέλους το καλοκαιράκι, στήθηκαν τα πρώτα αντίσκηνα παράταιρα…όχι κοντά στις θάλασσες πάνω στις αμμουδιές αλλά στις πλατείες και τα τσιμέντα……

Άραγε μπορεί το αλμυρό νερό να ξεπλύνει την απογοήτευση, την αγανάκτηση και την θλίψη ή απλά θα δροσίσει για λίγο τον ιδρώτα της πλατείας που βράζει …. 

Μήπως στην κάψα εξατμιστούν τελικά οι ουτοπίες, βουτώντας στο υπεραισιόδοξο σκηνικό του ελληνικού καλοκαιριού ???

 ……….άσπρο, γαλάζιο, μενεξεδί, πορφυρό, λουλακί, ώχρα……….. 
μελτέμια, αλμύρα, πεφτάστερα, γιασεμιά, σοκάκια, τζιτζίκια, ασβέστης 


welcome to greece my friend and have a nice holiday 
sex and revolution

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

...μετά τα λούλουδα...

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω ...Όχι καλέ μη τρομάζεις με τον σταυρό που σου κοτσάρισα φαρδύ - πλατύ ... σε νοσοκομείο έτρεχα αλλά για μια προγραμματισμένη επέμβαση της μανούλας μου. Αλλάξαμε γόνατο εξ' ολοκλήρου, τιτάνιο μασίφ, αθάνατο υλικό και ελπίζω σε λίγο καιρό να τρέχει άνετη, αεράτη και χωρίς προβλήματα.  Πολύ το γόνατο...σου λέω, πήγαιναν κι έρχονταν οι χειρουργημένοι και οι περισσότερες γυναίκες !!! Κορίτσια τα γονατάκια σας και τα μάτια σας !!! 
Το νοσοκομείο...καλό...σχεδόν....δηλαδή...καλό με την πρώτη ματιά .....με την δεύτερη .......ε.....μμμμμ
Νοσοκομείο κόσμημα όπως χαρακτηρίστηκε για τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, καινούριο ευάερο, ευήλιο, μεγάλοι θάλαμοι, σχετικά καθαρό, αλλά......αναμονή για να χειρουργηθείς με τους μήνες, φαγητό αηδία, άθλιο να μην θες να το δεις,  έλλειψη φαρμάκων, κάποιες ενέσεις για την ακρίβεια τις αγοράσαμε εμείς από φαρμακείο γιατί το νοσοκομείο δεν είχε, χαρτί υγείας με το σταγονόμετρο, κουβέρτα με το ζόρι έβρισκες, μαξιλάρι για να μην κοκαλώσει το χειρουργημένο πόδι δεν υπήρχε, όσο για τα σεντόνια.....με αυτά που μπαίνεις με αυτά παίρνεις εξιτήριο δεν φτάνουν για όλα τα κρεβάτια. Τα δικά μας μάλιστα ήταν σχεδόν λιωμένα και μετά τις τρεις μέρες σχίστηκαν κιόλας. Μιλάμε για δεκαήμερη νοσηλεία έτσι ? Θα μου πεις, έλα μωρέ τώρα τα σεντόνια σε μάραναν.....Όλα  και τα σεντόνια, περί αξιοπρέπειας θυμόμαστε τίποτα ή όχι ???

Με τρομάζει το γεγονός ότι  παραβλέπουμε συνέχεια λέγοντας "ας βγω από δω μέσα με το καλό και δεν βαριέσαι.....πάλι καλά ήταν " και συμβιβαζόμαστε συνεχώς με το ελάχιστο.... Αφού έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως είμαι ιδιαιτέρως υποχόνδρια, περίεργη  και εκτός πραγματικότητας. Πολύ πιθανό να υπάρχουν αρκετοί που να γελάνε με τα πταίσματα που περιγράφω.... δεν ξέρω.
Αυτό που με στεναχωρεί και να σου πω μ' εκνευρίζει κιόλας, είναι ότι αν συγκρίνεις το συγκεκριμένο νοσοκομείο με αυτό που επικρατεί σε άλλα, λες χλιδή !!!
Αν το δεις όμως σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να προσφέρει σήμερα το  2011,  από τα σημαντικότερα μέχρι τις λεπτομέρειες, εκεί τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα ....
Έχω έναν καλό λόγο όμως και μ' αυτόν θα τελειώσω, για το προσωπικό που εκτός μιας περίπτωσης, οι περισσότεροι νοσηλευτές προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους και να προλάβουν να εξυπηρετήσουν παρόλες τις δυσκολίες και ελλείψεις. Ελπίζω να μην μπουχτήσουν και αναισθητοποιηθούν μόλις "παλιώσουν" κι αυτοί....

Έτσι μετά τα λούλουδα και τα τραγούδια της πρωτομαγιάς, είχαμε τα νοσοκομεία. Τέλος καλό, όλα καλά....τώρα επέστρεψα και έχω αρκετό διάβασμα και επισκέψεις για να καλύψω τις 15 μέρες που έλειψα. Σπίτι μου σπιτάκι μου γύρισα.....!!!

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ο μάης μου….

…ο μάης μου, ο γενέθλιος, αγαπημένος μου και τρυφερός...
που αν κάνεις να τον μυριστείς...
αλίμονό σου εκάεις


Από τους χρόνους τους παλιούς τό 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.
Τ' άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου εκάεις.
 
Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα.
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείνα
ντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμη.

Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός,άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτου
.
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ' αυλάκι
φα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το ξάγναντο.
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό.

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι.
Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά μα να 'μαι ερωτευμένος.

Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα.
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


δε θα μιλήσω για την Πρωτομαγιά και τις διαστάσεις της,  είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν blog που μπορούν να το κάνουν καλύτερα από μένα … καλή Πρωτομαγιά
ααααα και να μην ξεχάσω το στεφάνι το καίμε στις φωτιές του άϊ Γιαννιού !!!

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

τις βρήκα....

ΚόKKινες, Άγριες, εκτυφλΩτικές, χαΡούμενες, μυστικιστικές, ΕΎθραυστες, εφΉμερες...

ΠαΠαρούνες  PapaVeri  pOppiEs  CoQuelicots AMapolas
  pApoiLas aguonos маки gelincikler
ケシ  ا شخاش
罌粟


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

έγινα και top